Dateleed

date

Het viel me, tijdens een van mijn recentere lakowa’s (lees mijn vorige column voor meer afkortingen), ineens op: de Covid-date. Ik zag ze overal langs de singel. Koppels die samen aan het wandelen waren, maar elkaar overduidelijk nog maar nét ontmoet hadden. Een ietwat ongemakkelijke afstand tussen beide partijen, geen tot weinig oogcontact, haren en outfit tot in de puntjes verzorgd (in tegenstelling tot de trainingsbroek en sweater die tegenwoordig tot de standaard uitrusting behoren) en, wanneer binnen gehoorafstand, heerlijk basale conversaties.

Alle Tinderdates die normaal in de kroeg plaatsvonden zien zich nu noodzakelijkerwijs naar buiten verbannen. Die observatie deed mij met heimwee terugdenken aan alle ongemakkelijke eerste dates die ik tijdens werktijd heb mogen aanschouwen. 

Daten in de horeca 

Vaak kwam een van de twee eerder opdagen dan de ander. Deze persoon zocht dan rustig een geschikt plekje in het café uit, rondscharrelend als een hamster die probeert te bepalen wat het lekkerste plekje in zijn kooi is: niet te dicht bij de deur, maar ook niet te ver weg. Genoeg privacy, maar ook niet te afgezonderd van de rest van de gasten – stel je voor dat je date een engerd blijkt te zijn. Liefst een beetje in het half-schemer. Maar vooral: een tafel met zicht op de deur. Eenmaal geïnstalleerd, telefoon voor zich op tafel, zat deze persoon vervolgens, gespannen als een snaar, naar diezelfde deur te kijken. Op dat moment wist ik al genoeg. 

De tweede persoon kwam binnen met telefoon in de hand, blik afwisselend gericht op de foto op het scherm en speurend door de zaak. Dit cruciale moment kon twee kanten opgaan en het belangrijkste hierbij was de reactie van persoon nummer twee. Het moment van herkenning kwam eigenlijk altijd. Soms vrijwel meteen, soms na een iets te lange tijd. De persoon werd dan nog even vergeleken met diens Tinderfoto. In dat laatste geval was de daaropvolgende reactie vaak niet een al te beste: mondhoeken zakten naar beneden, ogen werden groot van schrik en ik kon raden wat zich in het hoofd afspeelde – kan ik nog omdraaien!? 

Eenmaal samen aan een tafeltje werd het vaak, ongeacht de stemming, op een drinken gezet. In het ene geval om de situatie draaglijk te maken, in het andere geval om de avond nog gezelliger te krijgen. Stijve houdingen en ongemakkelijk gelach veranderden in relaxte houdingen en conversaties op geluidsniveautje BAF (Back and Fourth, red.). Dit was mijn favoriete moment. Nu kon ik namelijk meegenieten van al wat er gezegd werd en met mezelf of collega’s een weddenschap afsluiten of er getongd zou gaan worden of niet. Ik bedoel, het leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingers ophangen. 

Terugdenkend aan dit alles besefte ik me maar al te goed hoeveel ik de horeca mis. Het wordt steeds lastiger om inspiratie te vinden voor een leuke column. Prikkels zijn schaars, waardoor zelfs het meest banale (oftewel, een Tinderdate) al voer vormt voor heimwee. Heimwee naar een tijd waarvan ik nog steeds hoop dat deze terugkomt. Want hoop doet daten, eh leven. 

Noreen Kaland is sommelier en assistent-manager in de horeca. Ze schrijft over de twee dingen binnen het mooie horecavak die zij het leukst vindt: de gasten en wijn.

Noreen Kaland is sommelier en assistent-manager in de horeca. 
Ze schrijft over de twee dingen binnen het mooie horecavak die zij het leukst vindt: de gasten en wijn.

Delen

Meer verhalen

Pint Maarten

Op vrijdag 11 november vieren wij Pint Maarten, een initiatief van De Horecaburgemeester om het feest (en de optocht) van Sint Maarten op die dag

Utrecht nacht

Daar ben je weer, stad

Daar ben je weer… Terug van weggeweest. Waar was je al die tijd?Onze Domtoren ging al in quarantaine, ingepakt en wel. Dacht je: wat hij

Lieve horeca,

De horeca. Je kunt er eigenlijk nooit écht afscheid van nemen. Noreen Kaland schrijft in haar column over haar liefde voor de horeca.

De Tien Horeca Geboden

Jullie zitten nog geen vijf minuten of je kunt al door de grond zakken van plaatsvervangende schaamte door het gedrag van je tafelgenoot. In deze column van Noreen Kaland tien dingen die je beter niet kunt zeggen of doen in de horeca.