Voor dit jaar zitten de kerstdagen er (gelukkig?) weer op. Kerst wordt opgehemeld als een feest waarbij iedereen het gezellig heeft, (te) veel eet en vooral tijd doorbrengt met familie. In de reclames zie je zo’n gelukkige familie rond een goedgevulde tafel zitten terwijl op de achtergrond de lichtjes van de kerstboom twinkelen. Alles helemaal schittermagisch mooi.
Naarmate ik ouder werd, merkte ik dat kerst op deze manier vieren helemaal niet vanzelfsprekend is voor iedereen. We hebben niet allemaal een goede band met onze familie of überhaupt familie in de buurt waarmee overmatig veel gegeten kan worden. En zo zijn er nog wel honderd redenen te bedenken waarom kerst voor sommigen helemaal niet zo’n fijn feest is.
Even terug naar het voor velen belangrijkste onderdeel van kerst: eten. Er zijn mensen die zich ontpoppen als Jonnie en Thérèse Boer of mensen die, iets minder chique maar niet minder klassiek, het old faithful gourmetstel weer van zolder trekken. Maar er zijn ook mensen die aan hun lijf geen polonaise willen. En wat doen die dan om toch mee te doen met het hele kerstcircus? Die gaan uit eten. Deze eerste kerstdag had ik een stelletje dat het diner begon met twee glazen water. Niet een al te feestelijke start, dus mijn verwachtingen waren enigszins laag. Ze kozen er uiteindelijk voor om vijf gerechtjes te eten. Nadat het eerste gerechtje op tafel was verschenen besloten ze ook om bijpassende wijnen te drinken. Toen ik de eerste wijn kwam inschenken en ze liet proeven biechtte de jongen van het gezelschap meteen op dat hij eigenlijk niks van wijn wist, maar het wel heel leuk vond om er meer over te weten. Laat dat nu mijn favoriete soort gast zijn. De rest van de avond heb ik ze met veel plezier wat verteld over de geschonken wijnen en zij maakten het nog 10 keer leuker door met oprechte aandacht te luisteren en vragen te stellen. Aan het einde heb ik ze dan ook benoemd tot ‘allerfavorietste tafel van de avond’. Bij het afrekenen wenste ik ze nog fijne feestdagen en alvast een gelukkige jaarwisseling. Dat wensten zij mij ook, waarop de jongen eraan toevoegde: ‘en heel hartelijk bedankt dat je met kerst wilde werken.’
Die opmerking maakte mijn avond compleet. Ik voelde me gezien in het feit dat ik mijn kerst met familie opofferde om de feestdagen voor anderen wel fijn te maken. En dus voor iedereen die deze kerst in de horeca gewerkt heeft, maar niet zulke lieve gasten had als ik: dankjulliewel dat ook jullie met kerst wilden werken! Wat mij betreft een kerstgedachte om te koesteren.
