Sommige mensen schijnen te denken dat werken in de horeca gelijk staat aan het bezitten van een niet al te goed gevulde hersenpan. Wanneer zij ontdekken dat ik twee universitaire masters met succes heb afgerond, weten ze hun verbazing vaak slecht te verbergen. Hier is niet alleen sprake van een foutief causaal verband (want geen universitair diploma hebben betekent niet dat iemand de capaciteit niet heeft om dat te kunnen behalen), maar ook van de ontzettend kortzichtige opvatting dat zogenaamde ‘slimme’ mensen niet in de horeca horen te werken. Ik vind daar wat van.
Ik werkte ooit in een restaurant waar een prachtig schilderij aan de muur hing. Het was immens groot en besloeg een goed deel van de muur. Op het schilderij was een donker figuur met een soort vleugels afgebeeld tegen een vlammende achtergrond. Het deed wat denken aan de stijl van Monet.
Cézanne of Monet
Een van mijn gasten die avond was een ouder koppel. Zij zaten naast het schilderij en ik had de vrouw er al vaker naar zien kijken. Toen ik aan tafel kwam nam ze me schattend op.
– “Zeg eens meisje, vind je dit schilderij ook niet waanzinnig veel lijken op een van de vroege werken van Cézanne?”
Nog voordat ik kon reageren legde ze haar rimpelige, beringde vingers op mijn arm en lachte schel
– “Ach hoor mij nou, daar weet jij natuurlijk helemaal niets van. Dat soort dingen leert men niet op het mbo.”
Ze keek vrij zelfvoldaan na deze coup de grâce. Haar plan om mij te kakken te zetten leek geslaagd. Nu wil het toeval dat ik kunstgeschiedenis erg interessant vind en me er dus veel in verdiept heb, zowel op de middelbare school als daarbuiten. Ik kon dus met uitgestreken gezicht en vrij ad rem antwoorden.
– “Nou mevrouw, om heel eerlijk te zijn doet dit schilderij mij altijd denken aan een vroeg impressionistische verbeelding van Icarus op het exacte moment dat hij zich realiseert dat zijn hoogmoed hem fataal gaat worden. Wellicht nog meer gelijkend aan het werk van Monet dan dat van Cézanne.”
Haar kunstgebit viel nog net niet van tussen haar zuurgepruimde lippen. Ik lachte extra lief toen ik me omdraaide en wegliep. Dit voorval staat niet op zichzelf. Er zijn meerdere momenten geweest waarop gasten duidelijk hun verwachting van mijn denkvermogen lieten merken. Dat stuit mij tegen de borst. Werken in de horeca is een prachtig vak. En of iemand nu de hotelschool heeft gedaan, een phd heeft afgerond of na de middelbare school meteen is gaan werken zou mijns inziens geen invloed mogen hebben op de waardering die er voor deze persoon getoond wordt door de gast. Wanneer dat wel gebeurt mag men, wat mij betreft, net als Icarus keihard naar beneden zakken.
