Zie het als een legkip met pensioen. Nadat ze anderhalf jaar driftig eieren heeft gelegd, stopt het legvermogen en wordt ze overtallig bevonden. Wat rest, is een enkeltje naar het fornuis. De soepkip heeft een beetje een taai imago, maar bij een goeie bereiding kun je er een heerlijke kippensoep van maken. Althans dat is wat opa’s en oma’s vroeger deden. Tegenwoordig geven de meeste mensen de voorkeur aan goedkope plof-varianten en wordt onze soepkip naar het buitenland verscheept. Daarmee is ze definitief van het Nederlandse boodschappenlijstje verdwenen en kom je ze enkel nog sporadisch tegen bij de poelier of op een markt.

Datzelfde geldt voor onze haantjes. Voor de Tweede Wereldoorlog zorgden de hennetjes voor de eieren en de haantjes voor het vlees, maar door de opkomst van de goedkope vleesproductie is er een tweedeling in kippenrassen ontstaan. Aangezien haantjes geen eieren leggen, worden zij als ‘nutteloos’ bestempeld en direct na uitkomst uit het ei gedood. Gelukkig zijn er ook boeren die het anders doen.

Haantje de Coq

Voor de Lankerenhof, het legpluimveebedrijf van Marjanne en Chris Borren, is niks dat geboren wordt nutteloos en maakt de haan een comeback naar de koekenpan. Hier bieden ze de hanen een vrij leven met ruime stallen en biologisch voer. Wanneer ze niet meer zonder geruzie bij elkaar kunnen leven, worden ze geslacht en verkocht als “Haantje de Coq”. Een smaakvol vleesproduct met een bite. Vul de haan bijvoorbeeld met verse kruiden, citroen en knoflook en gaar ‘m in de oven. Of gebruik ‘de Coq’ voor het trekken van een goede, sterke kippenbouillon en het vlees voor een ragout of stoofpot. Voelt dat haantje zich zeker niet nutteloos.